Σε λίγα χρόνια είναι πιθανό να σώνουμε τα ψηφιακά δεδομένα μας σε σκληρούς δίσκους φτιαγμένους από γυαλί, μετά την πρόσφατη ανάπτυξη «κρυστάλλων μνήμης» παρόμοιων με αυτούς που χρησιμοποιούσε ο Σούπερμαν στο κρησφύγετο του, οι οποίοι ήταν ένα τεχνολογικό κληροδότημα του πατέρα του.
Οι ερευνητές χρησιμοποιώντας ακτίνες λέιζερ τροποποίησαν ένα κομμάτι υάλου και το κατέστησαν ικανό να λειτουργεί ως αποθηκευτικός χώρος για δεδομένα.
Οι κρύσταλλοι θα έχουν σαφώς μεγαλύτερη αποθηκευτική ικανότητα από ότι οι μέχρι τώρα συμβατικοί δίσκοι, ενώ θα είναι λιγότερο επιρρεπείς σε υπερθέρμανση και βλάβες.
Επί του παρόντος, αυτά τα «θραύσματα» κρυστάλλων μπορούν να αποθηκεύσουν δεδομένα μέχρι 50GB, όσο δηλαδή και ένας δίσκος Blue-Ray. Με τον όρο θραύσματα αναφερόμαστε στο μεγέθους των κρυστάλλων που είναι όσο και η οθόνη ενός κινητού τηλεφώνου.
Είναι σε θέση να υπομείνουν θερμοκρασίες μέχρι και 982 βαθμών Κελσίου, ενώ διατηρούνται για χιλιάδες χρόνια δίχως να επέλθει κάποια αλλοίωση στα δεδομένων.
Η όλη διαδικασία κατασκευής αυτών έχει ως εξής, με το λέιζερ δημιουργούν μικροσκοπικές «τελείες» που ονομάζονται «voxels» σε ύαλο καθαρού πυριτίου, οι οποίες αλλάζουν τον τρόπο που κινείται το φως μέσα του.
Τα voxel αυτά μπορούν να αναγνωστούν μέσω ενός οπτικού αποκωδικοποιητή, επιτρέποντας στους χρήστες να γράψουν και να διαγράψουν δεδομένα όσες φορές αυτοί το επιθυμούν.
Ο επικεφαλής της έρευνας, Martynas Beresna του πανεπιστημίου του Southampton, δήλωσε πως ανέπτυξαν ένα αποθηκευτικό μέσο το οποίο είναι σταθερής μορφής και ασφαλές. Θα φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο σε μεγάλους οργανισμούς που αναγκάζονται να δημιουργούν αντίγραφα ασφαλείας των αρχείων τους κάθε 5 με δέκα χρόνια, εξαιτίας της μικρής διάρκειας ζωής των σημερινών σκληρών δίσκων.
